Bilim İnsanları DNA replikasyonunu ilk kez filme aldılar ve elde ettikleri sonuçlar bir "paradigma değişimine" sebep yaratabilecektir.
Konu üzerine çalışmalarını sürdüren ekip, kendilerini kopyalayan tek bir DNA molekülünün yakın çekimlerini kaydettiler ve sürecin nasıl yürütüldüğünü açıklamaya çalıştılar.
Gerçek zamanlı bu görüntüler, hayatın bu temel bölümünün beklenmedik miktarda "rastgelelik" içerdiğini ortaya koydu ve mutasyon olmadan; genetik kopyalamanın nasıl gerçekleştiği üzerine bir düşünce ortaya attı.
DNA çift helezonu, guanin, timin, sitozin ve adenin (G, T, C ve A) olmak üzere dört farklı bazdan oluşan iki iç içe geçmiş genetik materyalden oluşur.
Çoğalma, helikaz adı verilen bir enzimin gevşetip çifte heliks'i iki tek sarmalın içine sıkıştırdığında ortaya çıkar.
Primaz adı verilen ikinci bir enzim, çözülmüş bu ipliklerin her birine bir 'primer' ekler ve DNA polimeraz adı verilen; üçüncü bir enzim bu astar üzerine bağlanır ve yepyeni bir çift sarmal oluşturmak için ilave bazlar ekler.
Bilim adamları uzun zamandır önde giden ve geride tutan iplikçiklerdeki DNA polimerazlarının çoğaltma işlemi boyunca birbirleriyle koordinasyon kurduğunu ve çözülme sürecinde bir diğerinin önüne geçip mutasyona neden olmadığını varsayıyorlardı.
Fakat bu yeni görüntü, burada hiçbir koordinasyonun bulunmadığını ortaya koyuyor; her bölünmede, her telin birinden bağımsız olarak hareket ettiğini ve her seferinde mükemmel bir eşleşme ile sonuçlandığını gösteriyor.
Tüm bu bilgileri göz önüne aldığımızda sormamız gereken soru şu ki; eğer bu iki ip "bağımsız olarak" çalışıyorsa, çözülmekte olan çift sarmal, olayları nasıl takip edeceğini ve doğru zamanda hızlanarak mutasyonları nasıl en aza indireceğini nasıl biliyor?
Kayıtlar
