1989'da Utah Üniversitesi'nde çalışan profesör ve ekip arkadaşının ileri sürdüğü Soğuk Füzyon düşüncesi, o dönem ve daha ileriki dönemlerde epey popüler bir efsane haline dönüşmüştü.
1989'da utah üniversitesi'nde çalışmakta olan profesör Stanley Pons ve ekip arkadaşı Martin Fleischmann soğuk füzyon denen bir şey gerçekleştirdiklerini belirttiler. Ciddi anlamda nötron ışınımı ortaya çıkmış ve kimyasal tepkimelerle ifade edilemeyen bir ısı açığa çıktığını belirttiler. Bu durum üzerine Fizik camiası son derece heyecanlanmaya başlar; Ama gel gör ki hevesler kursaklarda kalacaktır, bunun sebebi oldukça tuhaf şekilde deneyle ilgili hiçbir ayrıntı aktarılmamasıdır. Diğer bilim adamlarının ya da akademik bir komitenin elinden geçmemiş bir rapor ortaya sunulur. Deneyin tekrarlanmasına hiçbir şekilde zemin hazırlamayan, saçma bir şeydir.
Teori de oldukça farklı gözükmektedir. Diğer fizikçiler eldeki az bilgiye dayanarak tekrar deneyleri yapmaya karar verir. Yapılan deneylerin herhangi birinde en ufak bir nötron ışınımına denk gelinmez. Pons ve Fleischmann'ın bilgi vermeyişi olsa olsa işin degman olmasıyla ifade edilebilecek bir hal almaya başlamıştır, lakin deneyle ilgili doğru düzgün bilgi var olmayınca tam olarak soğuk füzyonun gerçekleşmediği de söylenememektedir. Birkaç gün sürdüğünü söyledikleri işlemin ardından bir şey görülmeyince bir hafta, o da olmayınca haftalarca sürer diye zaman geçirmeye başlarlar. Bu arada deneysel hatadan bile gelebilecek ufacık belirtiler az da olsa bir şeylerin olduğu yolunda sonuçların olabileceği fikrini oluşturmaktadır.
Bir toplantı içerisinde Pons ve Fleischmann naylon bir kaptan oluşan bir su banyosunun içerisinde yer almakta olan basit, minik bir düzeneği "u-1 utah tokamak" diye tanıtınca salon gülmekten kendinden geçer. Dünyanın en ileri tokamak'ına elinde bulunduran Princeton Plazma Fiziği Laboratuvarından Harold Furth isimli bilim insanı ağır su yerine normal su kullanınca ne olduğunu merak eder ve öyle bir denemenin gerçekleşmediğinin cevabını alır. (bu kontrol deneyid olarak kabul edilir, iki deney arasında eğer bir fark yok ise olay ağır suyla ve dolayısıyla nükleer tepkimelerle alakalı olmayacaktır)
Bu belirsizlik bir süre daha devam etmiş ve bu sıralarda fizikçiler olayın fiziksel olarak mümkün olmadığını ortaya çıkarmıştır, kimyagerler çıkan bu ısıyı komple kimyasal tepkimelerle ortaya koyar. İkili kontrol deneyleri yapmamak adına bahane üstüne bahaneler söylenir. En sonunda ''füzyon olduysa kullandığınız katotta döteryum bulunması lazım, onu da tespit etmesi iş değil" açıklaması yapılır. Ardından haftalarca katotları sadece imalatçı firmanın test edebileceği gibi bahaneler sunulmaya başlanır. Sonunda test yapılır. 6 Haziran 1989'da test sonuçları ele alınacak ve Utah Üniversitesi'nde basın toplantısıyla insanlara duyurulacaktır. Oysaki basın toplantısı gerçeklemez iptal edildiği duyurulur, Pons ve Fleischmann sonucu söylemeyeceklerdir. Bu düşüncenin gerekçeleri ise tekrar bir bahane) sonuçların başka bilim adamlarınca veya akademik bir komite tarafından kontrol edilmemiş olduğundandır!
Utah Üniversitesi hızlıca soğuk füzyon çalışmalarını durdurma kararı alır. Pons ve Fleischmann Toyota'da bu fiyaskoyu bir süre daha devam ettirip sonra da tam film gibi ayrı ayrı ve sefil birer hayata giriş yaparlar.
İşin en sıra dışı yani, halen soğuk füzyon ile ilgili olarak infinite energy adlı bir çok yayın çıkması, soğuk füzyon'a ilişkin senelik konferanslar düzenlenmesidir. Yani dememiz o ki fizikçiler içerisinde ufo kültü kılıklı bir soğuk füzyoncular kitlesi ovar olmuştur, her sene aha bir şey buluyoruz gene diyerek aslında bir yere ulaşamıyorlardır ve fizik dünyasının geri kalanından oldukça izole yaşamaktadırlar.
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder